Gittim eve yaktım sigaramı açtım biramı oturup düşünmeye başladım. Ben böyle bi hayat hayal etmemiştim mk spora ve taksa kavga etmek için gitmemiştim. istediğim intikamdı ama intikam almak istediğimi o kadar belli etmiştim ki sanki tüm büyüsü bozulmuştu (büyü yapmak günahtır haşaa). Gidip o bini dövemeliydim ama dövmek gelmiyordu içimden. Böyle düşüne düşüne uyumuştum.

Sabah kalkıp hiç bişey olmamış gibi okula gittim. Sena yine koştur koştur yanıma gelip nasıl olduğumu falan sordu. içim yansa da etrafıma sahte gülüşler saçmaya alışmıştım yine öyle yaptım. Okul bitince spora gittim o kadar mahçup hissediyordum ki kendimi her an ordakilere teşekkür etme ihtiyacı duyuyordum. Hamit abi sağolsun yine babacan tavırlarıyla beni teselli etmişti. Bu iyiliğin altında kalamazdım. Abi izin verirseniz bu gece hepinizi misafir etmek isterim dedim (para tak tabi mk). Olur koçum dedi (koç diyebilirdi bu adamın heykeli yapılsa taşaklarına beton yetmezdi mk). Sporumu tamamlayıp abilerin hazırlanmasını bekledim. Hep birlikte ork ordusu gibi spor salonundan çıktık. Uzun zamandır gitmek istediğim güzel bi mekan vardı. Oraya doğru yürümeye başladık o gece hayatımda dönüm noktası diyebileceğim bişey yaşadım. Girdik oturduk önlerden bi masaya. Sahneye biri çıktı bu adam hayata bakışımı değiştirecek adamdı. O adam herksin tanıdığı klarnet üstadı Hüsnü Şenlendirici ydi.

O klarnete her üflediğinde benim içimden bişeyler kopup gidiyordu. O gece kim ne konuştu ne dedi hiç hatırlamıyorum hayranlıkla Üstadı dinledim. Ve o gece bende usta olacam dedim.