Hava kararınca eve döndüm. Dönerken bile o kızı düşünüyordum. Maçta hiçbir zaman konsantre olamadım hep top kaybettim. Arkadaşlara da ayıp olmuştu ama ne yapabilirdim ki aklımdan çıkmıyordu, bu benim elimde olan bir şey değildi, o kız gözleri, sesi unutamıyorum.

Eve vardım, yatağıma yattım. Telefonumu kontrol ettim, yine bir tak yoktu. O gün ilk defa eski sevgilimi gizliden gizliye kontrol etmedim. Çünkü aklım başka birinde tutsaktı. Yemeğimi yedim, alarmı kurdum, yattım.

Yine taktan bir sabaha uyandım, elimi yüzümü yıkadım. Kahvaltı yaptım çıktım, ayakkabımı bağlarken asansörü çağırdım, geldi bindim. Yine tam kapanacak iken o ince sesiyle; bekle dedi. Bekledim bindi göz ucuyla gözlerinin içine bakıyordum, bir şey diyecek gibi oldu ama sonradan vazgeçti. indiğimiz de bir an durakladı;

-Sesin çok güzelmiş dedi

Duymuştu, lanet olsun duymuştu. Yerin dibine girdim, kızardım. Kıpkırmızı oldum, ayıp olmasın diye

+ Teşekkür ederim dedim