/i/Dertleşme

Derdini anlatmayan derman bulamaz..
  1. 26.
    +1
    evet zanzalar tekte yazıcam okursunuz az okuyan var zaten okumak isteyen okur
    yarıda kalmasın

    ona içimdeki bütün şiirselligi anlattım edebiyatımda 1 di lisede neyse şiirler okudum onu etkiledim
    çıkmaya başladık yine aşık oldum mutluydum ne kadar derdim olsada
    ona sarılınca gibtir ediyordum herşeyi
    tabi ruhunun huur oldugunu bilemezdim lan ben

    3 sene çıktım yeri geldi onun için kavga ettim yeri geldi 5 kişiden dayak yedim
    ama seviyordum onu deli gibi
    bir ömür gözlerine bakarak geçirebilirdim
    artık üniverste ye geçiyoduk ikinci senemizdi onunla
    çalıştık aynı evi tutturalım diye herkes gibi
    ama olmadı puanı düşüktü benden

    o izmire gitti
    ben istanbul
    evde tek başıma kalıyodum yalnızlıkla tanıştıgım dönemlerdi o zamanlar

    içki şişeleriyle konuştugum dönemlerdi
    ama hep onu arıyodum onunla konuşuyodum telefondan
    yavaş yavaş konuşmalarımız azaldı
    en üniv 2 son sınavlarda ayrıldık
    ayrıldı benden
    ama bilmiyorumdum neden ayrıldıgını söylemedi
    deli olucaktım hergün iki üç bomonti bi tuborg alıp sabahlara kadar dolaşıyodum bankta yatıp kalktıgım oluyodu babam vefat etmeden önce bana para bırakmıştı bankadan 15 bin gibi bi mevla onu o kız için harcamak koyuyodu biraz
    ama gibimde degildi
    aradım onu hergün
    açmadı hattını degiştirmiş
    gittigi üniversteyide biliyodum kararımı vermiştim izmire gidicektim
    kendi okulum gibimde degildi gözlerim kararmıştı
    bir kıza baglanmıştım hayatımda lan ben 8 sınıftan beri lan
    iki üç eşyamı topladım biletimi aldım izmir adnan menderesmi neydi hava limanına sonraki gün inişimizi gerçekleştirdik
    gittim üniverstesine en yakın evi kiraladım
    ev sahibi mahmut abi asla unutmam
    çok delikanlı bir adamdı 32 yaşındaydı onunla dertleşirdim akşamları onla içerdim
    ama melisa meselesini anlatmamıştım
    gittim üniverstesinin önünde bekliyodum melisayı konuşmalarımızda anlatmıştı bi otobüs duragı vardı ordan biniyodu gidiyodu evine
    ilk gün ses etmedim takip ettim onu üniversteden çıktı otobüse bindi gizli gizli arkadan bakıyordum telefonla konuşucakmı bi erkek içinmiydi diye
    en son indigi durakta bende indim kapşonumu çektim izliyordum
    havada bozmuştu
    yagmur yagıyodu hafif hafif
    bende yaktım bi sigara arkasından yürüyodum
    oturdu bir banka
    bende uzaktan izliyordum
    neden uzak duruyosun diye bagırdı ileriye dogru
    farketmişti heralde
    yavaş yavaş gittim yanına oturdum
    melisa: m ben:b
    b:neden lan neden ben sana olan aşkımı kelimelere sıgdıramayıp kekeliyoken senle konuşurken
    seni deli gibi severken neden lan neden! diye bagırdım
    m: zombi ben seni aldattım sana layık bir kız degilim dedi
    beyler kelimeler kifayetsiz kalır ya hani aynen öyle
    içime birşey oturmuştu hafiften melisa diye sayıklıyordu kalbim
    ta ta tamam diyebildim dogru düzgün tamam diyememiştim anlıycagınız
    ona o an sinirlenemedim bişey diyemedim diyemezdim
    çünkü ben o an ölmüştüm beyler
    ben o an yoktum dünyada
    ben bir et bir kemiktim duygusuz bir huurdum
    nasıl adım atdıgımı bilmiyodum en yakın tekele gittim
    bir votka aldım sek içiyodum
    gözlerimden hafif yaşlar süzülürken en son dayanamadım yagan yagmurla karışan çaresiz göz yaşlarım o gittikten sonra ıslattı bankı sarhoştum içtim oturdum banka sızmışım gözlerimi açtım biraz daha içtim tekrar yatıştım
    tinerci gibi uyumuşum bankta
    gittim otobüse atlayıp eve
    ölüden farksız
    uzandım kanepeye
    kapı çaldı gelen mahmut abiydi
    açtım kapıyı
    ma:ne lan bu hal ne kullandın olum sen niye kıyıyosun kendine
    b:abi ben kullansam ne olur (sarhoşum) zaten öldüm ben abi zaten öldüm
    baktı masada bi rakı var geçti içeri oturdu anlat dedi
    8 sınıftan başladım anlatmaya döktüm içimi
    agladı beyler oda agladı
    elini omuzuma attı geçer be oglum geçer be dedi sustu iki bardak rakı içip gitti
    yine yalnızdım kanepeye yaslandım içtim içtikçe yatıştım aynaya baktıgımda eski ben olmadıgını farkettim
    beyler yıllardır hala melisanın gidişine aglarım ünivi bitirdim bi yemekhanede garsondum idare eden bir maaşı vardı
    kendimi toparlayana kadar ruhsal olarak evlenmeyi düşünmüyodum
    gençtimde zaten
    daha yalnız kalınca anladımki
    beni asıl öldüren olay melisa degildi
    yalnız kalmaktı
    beni anlayan kimsenin olmamasıydı
    tek anlayanın melisa oldugunu sanıyordum.. sanıyordum
    işte beyler yıllar geçti 26 yaşımdayım şuan
    sizden tek istedigim şey
    yalvarırım bir kızı tanımadan aşık olmayın
    ve bu devirde görüyorum aşık olmayın aşık olmayın
    kendinize iyi bakın..
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster