Neden ?

Neden yaşıyoruz, neden acı çekiyoruz, neden seviyoruz, neden özlüyoruz, neden herkes, her şey sanki bize inat olurcasına gerçekleşiyor ? Koskoca bir neden.

Hepimiz aslında ufak şeylerle mutlu olan çocuklar değil miydik zamanında ? Kumda oynayıp da dünyalara sahip olan insanlar değil miydik ? Ne ara büyüdük ? Neden beceremiyoruz hayatta kalmayı, içten gülümsemeyi, mutlu olmayı ?

Neden bu saate kadar ayaktayız, uyutmayan şey ne bizi ? Korku mu ? Özlem mi ? Mesafeler mi gözlerimizi yumdurmayan ? Başımızı rahat bir şekilde yastığa koydurmayan ? Ne olabilir ki kendimizden daha değerli ? Hep sorular soruyorum farkındayım. Cevapları olmayan sorular belki de sorduklarım. Güzel günler bizi bekler dedik hep, güneşli günleri görme umuduyla karanlık zamanlarda ufuktan ayırmadık gözlerimizi. Boşluğa daldık bekledik sürekli. Tutan da olmadı elimizden. Hep iç çektik, ah ulan benim de ... olsaydı dedik. Elimizdekilerin değerini bilemedik belki de. Belki de o yüzden bu haldeyiz. Kendi elimizden tutmayı bile beceremedik. Ayağa kalkamadık hep bekledik birilerini.

Peki neden ? Hiç mi mutlu olamıycam lan ben. Bir gün bile mutlu bir halde rahatça koyamayacak mıyım kafamı yastığıma. Güzel şeyler düşleyerek dalamayacak mıyım uykuya ? Ölüm belki de aradığımız cevap. 4 harfle varlığını sürdüren, yokluğun kapısı. Belki o zaman rahat uyuruz. Dertleşelim beyler. Kimsemiz yok bu saatte zaten. Siz de boş oturacağınıza gelin dertleşin anlatın derdinizi. Ben anlattım hikayemde zaten profilimden de bulabilirsiniz. Daha anlatsam anlatmakla da bitmez. Konuşacak adam arıyorum başka bir şey değil.