2 ay sonra ra ra ra...

Beyler sıkılmayın diye atlıyorum buraları. Aylar geçmişti spor yapmaya devam ediyordum kick taksa da başlamıştım kendimi çok mutlu hissediyordum. Vücudum da gözle görünür bi değişim vardı. Hamit abinin bana kattığı en büyük şey o a4 e yazdığı yazı olmuştu. Gerçekten ne bulduysam yemiştim spora gidince de Hamit abi hem babacan bi tavırla hemde kafama vura vura egzersizleri yaptırtmış ağırlıkları belime belime vermişti. Okuldaki çevremden sadece Sena ve Semih kalmıştı bu arada Semih le baya iyi anlaşıyorduk o gün bana inanmadığını ama azmime hayran kaldığını söyledi (aramızda duygusal bi bağ yok).

Kemal i Sena ve Semihle tanıştırmak istiyordum. Sanki Kemal peygamberdi (haşaa) ve herkesin ona inanmasını istiyordum. Bi gece sözleşip birlikte bi bara gitmeye karar verdik. O gecenin mk girdik bara Kemal le birlikte oturduk bi masada (çalıştığım bar değil Ömer abi duyarsa giber belamı). O sırada o muhteşem üçlü girdi içeriye sinirlerim bozuldu hiç yoktan. binliğine gelip yanımızdaki masaya oturdular. Neyse hiç oralı olmadım başladılar kahkaha atıp içmeye. Senayla Semih geldi oturdular masaya tanışma faslı (faslı ne mk) geçti. Başladık içip muhabbet etmeye Kemal yine susup insanları izliyordu. Kaş göz işareti yapıp konuşmasını söyledim. Semih anlamış olacak ki. Kemal e ateizmle ilgili sorular sormaya başladı. Kemal başladı inceden girmeye ince ince dokuyordu yine. Hayran hayran onu dinliyorduk üçümüz (Semih de ben de ibine değiliz). Müthiş bi muhabbet dönerken o masadan bi ses geldi (hayda bre pehlivan)