Çok çelimsizdim beyler kemiklerim görünüyordu mk. Spor yapmam gerekiyordu ama zaman yoktu. işten çıksam aç kalacaktım babamdan da para isteyemiyordum. Bütün parasını bi işe yatırmıştı (babam inşaat mühendisi bu arada ;)). Bir iki ay sonra durumumuz çok düzelecekti ama şimdilik çalışmak zorundaydım.

intikamı yine ertelemek zorunda kaldım karşılarına adam gibi çıkmalıydım. Şimdilik beni unutmalarını sağladım bu vesileyle (vesile ne mk). Kemal de artık durumdan haberdardı için acayip tarafı hiçbir zaman bana intikam çok saçma bırak bu işleri falan demedi. Bişey yapmaya karar vermişsem onu nasıl yapmam gerektiğini anlattı hep. Hergün kendime bişeyler katmaya devam ediyordum. O sıralar kafamda ingilizce öğrenmek vardı. Kemal e bahsettim onun ingilizcesi iyi denebilecek düzeydeydi ama akıcı konuşmak istiyordu. Demez olaydım mk beni resmen kampa aldı pezo. Bu arada aynı evde kalmaya başlamıştık. Sabah akşam önüme gramer kitapları ve hergün ezberlemem için 10 kelime bırakıyordu. Daha türkçesini anlayamadığım konuların bazı kısımlarını ingilizce anlatıp beynime salto attırıyordu. Bu şekilde iki ay kadar devam ettik. Hayatımın bu kısımları pek renkli değil (renkli ne mk harun abi gibi). Neyse öyle böyle derken sömestr tatili gelmişti ve eve gitme zamanıydı. Ama ben bin gibi anamı babamı gözü yaşlı bırakıp eve gitmedim.