Hafiften daha da yaklaşıyorum, benim malafat zaten 4 yıl önceden kalkmış hazırda. Elimi vücudunda gezdiriyorum, yavaştan okşamaya da başladım. Kızın da hoşuna gidiyor kevaşenin. Elini omzuma attı küçük öpücüklerle birbirimizi tatmin etmeye çalışıyoruz ama benimki çıkmış belli oluyor bunu farketti tabii bir kahkaha attı. Ben utanıyorum iş bitti diyorum içimden. Kız eli benim malafata bir attı okşuyor. Lan ben buna bile boşalırım amk. Kendi dudaklarını ısırıyor, saçlarını geri atıyor. Azdığı çok belli. Uygun yerimiz burası değildi ama kız dinlemiyoedu ki Abi durduramıyoruz.
-Saat geç oldu istersen eve gidelim
Benim içimdeki azgınlık büyüyor. Sonra anladım evleri boş değilmiş. ikimizde çok fena haldeyiz ama yapacak bir şey yok. Kızı eve bıraktıktan sonra. Bunu nerede becerebilirim diye planlar kuruyorum. Buarada bizim Amanda o ortadaki yolun en yukarısında oturuyor, Elvira da biraz aşağıda yani Amandaların evden gelirken mecburen Elviraları görmek lazım. Dua ediyorum Elvira görmesin diye. Benim malafat hala hazır ol da. şerefsiz söz dinlemiyor ki. Ananı satayım Elvira'yı gördüm. Görmemiş gibi davranmaya çalışıyorum ama olmuyor. gördü beni.
-Aa nasılsın Fatih?
+Teşekkürler, sen Nasılsın?
-bende iyiyim, nerden geliyorsun?
O sırada benim çavuşu da gördü bir gülme tuttu kızı. Beni düşünen yokki utançtan ölüyorum. Gülmesi bitince sorusunu tekrarladı.
-Nereden Geliyorsun?
+...