Evde durup düşündüğüm şey bahar depresyonuydu.Her bahar yaşardım bu durumu. insalara bir şeyler söylemekten utanır, kimse gülmeyecek korkusundan komik bulduğum olayları, düşünceleri bile anlatamazdım bu dönemde. Sonra kapı çaldı. Babam geldi. Hiç konuşmadan sofraya oturdu. Yemeğimizi büyük bir sükunetle yerken benim özellikle sofrada istediğim bal vardı önümde.