Yalnız kalmak tek başına kalmak degilmiş onu anladım beyler etrafimda birçok dostum ve sevdigim insanlar var ama kendimi çok yalniz hissediyorum amnakoyum hiç bir şeyden tat alamiyorum mutlu olamiyorum sonra kendime kızıyorum şükür ediyorum allaha verdiği her sey için kendime saglam bi tokat atasım geliyor sarsılıp kendime gelebilmek için, gogsumun tam ortasina çakılmis kalmiş acidanda beter bir ağrı gitmiyor amna koyum bazen kafayı cekip aglamak istiyorum onuda beceremiyorum belki bi nebze olsun rahatlarim diye sizinle paylaşmak istedim duygularimi belki anlar belki anlamazsiniz caniniz sagolsun zaten kodumun hayatinda neyi adam akilli yaşadık ki
kısacası benim yalnizligim insanlarla dolu

edit:beyler babam benim bu durumu farketmiş simdi 35lik raki almis bana iciyim diye valla ben bu adamin dassagini yerim