Bir anda o karanlıkta annemi gördüm , eli yüzü kanlar içinde beni çağrıyordu . Acınacak haldeydi , yanına doğru koşmaya başladım , ama içimden bir ses gitmemem gerektiğini söylüyordu . Anneme bir kaç adım kalmıştı ki annem kayboldu ve çığlık sesleri daha da artmaya başlamıştı . O an o şeyin annem olmadığını anlamıştım . Ama ne yapmam gerekiyordu , hiç bilmediğim bir boyutta , zifiri karanlıkta yalnız başımaydım . Ve benden daha güçlü olduguna inandığım varlıkların arasındaydım , en korkuncu ise onların boyutundaydım . Bana yardım edecek kimse yoktu . Git gide korkmaya başladım . Bir anda bir ses işitir gibi oldum , ' Korkma ' .
Sağıma soluma baktım ama kimseyi göremedim . O ses devam etti ;
' Korkma , eğer korkarsan onlara güç verirsin . Onlar korkudan beslenir . '