Arkamdan Oğuz diye bi ses duydum . Kendi kendime ne var dıbına koyayım dedim. Seslenen Yiğit di . kaç senedir görüşmüyorduk.
Babasının işleri için 7. sınıfta istanbula taşınmıştı . Lan diye bağırdım o da gülerek yanıma geldi 1 saat önce yaşadığım tüm olaylar
yiğiti görmemle son bulmuştu . Aramızdaki konuşma şu şekilde geçti ;
yiğit(y) ben(o)

o- lan ne işin var senin burda istanbulda değilmiydin ?
y- döndüm lan babam işleri düzeltti artık izmir'deyim
o- vay kardeşim benim. (diyerek sarıldım)

hernekadar yiğiti görmeme sevinsemde simge ve hidayet gözümün önünden gitmiyordu. Bunu yiğit te hissetmişti.
y- ne o beni gördüğüne sevinmedin mi lan
o- yok be senle alakası yok. (diyerek çevirdim gözlerimi sahile)
y- kız meselesi mi la yoksa ?
o- gibi gibi boşver bunları vakti geldiğinde anlatırım.
y- iyi öyle olsun hadi gezelim boş boş oturcaz mı amk

dedi ve kordon boyunca yürüdük.