Eninde sonunda yine gidecektim. Eee durum böyle olunca kendimi göstermek ne kadar doğru olurdu? Annemi yanımda zütürebilirdim ama annem kabul eder miydi? Yemeğe oturduk. Bunları düşünürken tabağımdakilere dokunmamam annemin dikkatini çekmişti. Hiç yemek yememezlik yapmazdım. Uslu bi çocuktum

-Neyin var oğlum?
+Bişey yok anne
-Var bişey belli.Çıkar ağzındaki baklayı
+Şey anne. Biliyorsun ben eninde sonunda gidicem biliyorsun değil mi?
-Niçin?
+işim gereği gitmeliyim ama seni bırakmak istemiyorum.Şey benimle gelmek ister misin?
-Nereye?
+Evim var anne ama biraz uzak.
-Nerede
+Şehrin dışına doğru.
-Tamam ama. nasıl gidicez?
+Bugün daha önce denemediğim bişeyi deneyelim mi?
-Neyi denicez?
+Başkasını da kendimle birlikte işinlayabiliyor muyum bilmiyorum. Bunu deneyelim. Olmazsa başka bir taksi tutarız. Evimde arabam var ama evimde kaldı. Alacağın eşyalar var mı?
-Bir bavul alsam yeter herhalde kiyafetlerimi alicam sadece. Evinde yemek için eşyalar falan vardır di mi?
+Her şey var annecim merak etme. Eşyalarını topla ben bekliyorum