Kalktim okula gittim döndüm 1 hafta boyunca ayni rutin elsayla alramizda o günden başka iletisim olmadi umudumu kaybetmeye başlamıştım. Ona sinifta uzaktan bakiyordum sadece başka hiçbir işe yaramiyordu bakmam. Çok güzel be abi diyordum içimden her gün. Kimseyle pek konusmadim bu olayi kimseyle bahsetmedim. Tam böyle umutsuzluğa kapildim Telefon titredi birden. Isimsiz biri mesaj atmış açtım. Mesaj atan elsaydi.
"Deniz ben elsa Özür dilerim senle takılcam demiştim pek konuşmadık. Yarin okul çıkışı biyerlere gidelim mi?" Aynen böyleydi mesaji. Birden aptal aptal sevinmeye başladım cok sevinmistim. Strese girdim bi yandan ne giysem hangi parfümü gibsam nereye zütürsem aslinda hicbiri umrumda değildi onla vakit gecirmem yeterdi bana. Sabah kalktım mutlulukla okula koşa koşa gittim gec kalmistim ilk zamanki gibi. Kapiya kafa atarak girdim yine içeri gözlerim onu aradi ve buldu. Gozleri isildiyordu gulumsedi bana o an ne yaşadığımi ne hisseder ne anlayabilirsiniz. Hemen yerime geçtim. Okulun bitmesini bekledim yine saniyeler saatler gibiydi. Ders umrumda degil onu izliyordum sadece sari saçlarıni gözlerini gozumu kirpmadan izledim. Ve zil çalmisti çıkışta bekliyordum onu ve kapidan cikarken gördüm el isaretiyle burda olduğumu gosterdim. Geldi yanima ve şöyle dedi
"Ee nereye gidiyoruz "