Evet binler günler böyle geçip gitti işte. Artık yaz bitiyordu. Annemgil gözdeyle çıktığımı çoktan öğrenmiş , gözde de ailesine sürekli beni anlatıyordu. Ailelerimiz de kaynaşmışlardı artık birbirlerine. Adanaya dönme vakti gelmişti. Artık 12. sınıftık ve gibik sınav telaşını üzerimizde fazlasıyla hissediyorduk. Gözdeyle deli gibi ders çalışcaz şunu yapıcaz bunu yapıcaz aynı üniversiteye gidicez diye hayaller kuruyorduk. 12. sınıfı da bu şekilde bitirdik ama aynı anda bir çıkmaza giriyorduk. Benim sınavlar gözdeninki kadar iyi olmasa da iyi geçmişti. Sonuçlar açıklandı. Gözde ankarada bir üniversite kazanmış , ben ise eskişehirde bir üniversite kazanmıştım. Ayrılıyordu yollarımız ve yapacak birşeyimiz yoktu artık. Birbirimizi sürekli arıyacaz , telefonlarla sürekli görüşecez felan diye kendimizi teselli ettikten sonra gittik üniversiteye. ilk haftalar sürekli mesajlaşmalar , aramalar felan derken artık bunlar da iyice bitmişti. Ne gözde mesaj atıyor , ne de ben. Artık konuşmuyorduk. Üniversite bitti , adanaya döndüm. Sınıfı da geçmiştim rahattım yani yaz okulu derdim felan da yoktu. Gözdeyi aradım. O gibik sekreterin sesi. Aradığınız kişiye ulaşılamıyor... Aradım , aradım hep aradım ama hep o gibik sekreter çıktı. Neyse yazlığa gittik. Gözdenin sitesine gittim kapısını çaldım. Ancak başka biri çıktı. Küçük bir erkek çıktı. Gözdeyi sordum. O kim abi burda yok öyle biri dedi. Taşınmışlar. Birdaha ne sesini duyabildim , ne de yüzünü görebildim. Daha sonra biz de taşındık adanadan zaten.