Yanımıza gelen lokantanın elemanına dört lahmacun siparişi verdi, banada ısmarlıyodu. Konuşmadan sonra belliydi, bana öyle söylediği için utanmıştı, ama nerden bilebilirdi ki, normal bi insan sanayide o halde neden gezsin?Üzüldüğüde belliydi, suratı düşmüştü ustanın.

U: Kusura bakma yeğenim, geç otur, annene babana ne oldu anlat bakalım.

Yemek gelene kadar bütün olan biteni, babamın ben 3 yaşımdayken vefat ettiğini, annemin kanser olduğunu, hepsini anlattım. Lahmacunu hayatımda ilk defa sanayide görmüştüm, yavaş yavaş yemeye başladım. Yemeğide yedikten sonra ustalar birer çay koyup sigara yaktılar, banada bi dal uzatmışlardı, almayıp cebimdeki son bi dalı çıkartıp yaktım.

U: Yeğenim annen hastaneden ne zaman çıkar?

B: Bilmiyorum ağabey.

U: Annen hastaneden çıkana kadar bende kalırsın, okuyosun dimi sen?

B: Ağabey okuyorum ama bırakmam lazım, çalışmalıyım.

U: Ne bırakması yeğenim, bak biz okumadık sürünüyoruz.

B: Bırakmalıyım ağabey, anneme bakmalıyım.

U: Yeğenim sen oku, gerekirse biz yardım ederiz size.

Ustanın ettiği bu laf çok koymuştu, ben alın terimle çalışıp kazanmak isterken usta yardım edelim diyordu.

B: Ağabey iş varsa giriyim, yoksa gideyim ben.

U: Tamam yeğenim tamam, ne zaman başlarsın işe.

B: Şimdi başlarım.