kafa dağıtmak.

Küçük yaşta kaybettim babamı, yağmurlu bi havada inşaatte çalışırken yıldırım düşmüş.Hastaneye kaldırmışlar ama kurtaramamışlar, annem öyle anlatır hep.Çok şükür bi tane resmi var, o resimle büyüdüm.Annem akciğer kanseriydi, kurtaramadım annemi, yaşatamadım.Doktorlar genetik diyolar, ben fazla ilgilenmiyorum doktorlarla ama ilerde benimde kanser riskim varmış, inanmıyorum, inanmak istemiyorum.Kısacık ömrümde bu kadar acı çekmişken, bi acı daha çekmek istemiyorum, yada korkuyorum.Çünkü annemin o halleri dün gibi gözümün önünde, bana bakıcak, bakmaya çalışıcak bi evladımda yok.Sen kimsin, ne yaparsın, kaç yaşındasın diye sorarsanız, adım Barbaros, sanayide usta olarak çalışıyorum, motor ustası.Yaşımda 17, bu yaşta nasıl usta oldun derseniz 7 yaşımdan beri sanayideyim.Çok şey öğrendim orda, arkadaşlığı, kardeşliği, abiliği.Bi ailem yok ama ordakiler benim ailem oldu.Doğum günümü ben bile hatırlamazken onlar hatırlayıp kutladılar, beni evlerine aldılar, bi kuru ekmekleri varsa banada böldüler, biri bana çelme taktıysa beni kaldıran hep onlar oldu, ve şu hayatta ne zaman sendelesem bastonum oldular.

Not : Yazdıklarımı tek parttan dinlemek için ;

http://www.incisozluk.com...azıcam-amacım/sahibi/1/

Edit : dıslanan1insan saolasın kardeşim...

BiTTi.