Aradan birkaç gün geçti, kız mesaj atmıyordu. Ben de üstüne gitmek istemedim. Bu arada sekizinci sınıf başlamıştı. Son sınavımız olacaktı bu sene. Sırf kızın gözünde biraz havam olsun diye yüzmeyi bıraktım ve baskete başladım senenin başında. Aklımı gibeyim. 5 yıllık emeğimi, derecelerimi, her şeyimi hiçe saydım. Kız mesaj atmamaya ısrarcıydı sonunda dayanamadım ben yazdım:
-Hilal naber?
+iyidir, senden?
-iyi de, ne zamandır yazmıyorsun. Kötü bir şey mi yaptım?
+Yo, hayır.
-Ee.. e, o zaman, ne zaman basket oynuyoruz. Hem artık karşında bir basketçi var.
+Oynamıyoruz. Başka bir arkadaşım öğretecek
-Ama söz vermiştik…
+Nietzsche, öğretecek olan kişiyle birbirimizden hoşlanıyoruz ve çok kıskanç biri, onu kaybedemem
Evet beyler, aynı bu şekil söyledi. Bu mesajı en az 20 kere okudum. Beynimin en derin yerlerine kazıdım. Kalbim acıyordu…