Kız hangi pizzayı söylesek diye düşünürken bana sordu. ‘’Param yok’’ diyemedim, ‘’Ben aç değilim, sen istediğini söyle’’ dedim. New York pizza söyledi (hâla en sevdiğim pizzadır). Oturduk bir yandan yiyor, bir yandan muhabbet ediyoruz. Konu spora geldi. O zamanlar lisanslı yüzücüydüm. Bunu söyledim kıza. ‘’Keşke basketbolcu olsaydın, bana basket öğretirdin.’’ Dedi. ‘’Yüzücüler basket oynayamaz mı?’’ dedim ve güldüm. ‘’Hadi o zaman basket oynayalım’’ dedi. ‘’Olmaz, bir sonraki sefere artık.’’ Dedim. Kabul etti ve böylece ikinci randevuyu garantilemiş oldum. Yani, en azından öyle sanıyordum…