Zamanın birinde bir tüccar varmış. Bu tüccarın dört eşi varmış. Bu tüccar en çok dördüncü eşini severmiş. Her zaman en güzel kıyafetleri en güzel takıları en güzel ayakkabıları ona alırmış. tüccar üçüncü eşini de en az onun kadar severmiş. Bu eşi tüccarın gurur kaynağıymış çok güzelmiş çünkü. Tüccar hep korkarmış ya bir gün beni bırakırsa diye o yüzden üçüncü eşini hep yanında gezdirirmiş. Tüccar ikinci eşini de severmiş eşlerinin içinde en sevdiğiymiş o. Hep bütün sırlarını onunla paylaşır dertlerini ona anlatırmış. Ama tüccar birinci eşini hiç mi hiç sevmezmiş oysa ki tüccara evini yuvasını çocuklarını veren o eşiymiş. Neyse işte bir gün tüccar ölüm döşeğindeymiş ve kendi kendine düşünmüş “benin bu dünyada bir sürü eşyam ve dört eşim var ben bu ölüme tek başıma yalnız gitmek istemiyorum” diye düşünmüş