Sabah diğerleri bizden önce uyanmıştı. Muratın yüzünde tepkisizlik vardı. Donuk donuk bakıyordu. Feyza da ise bir hüzün hakimdi. Deniz ise en az Yeşim kadar mutlu görünüyordu. Bu konu hiç konuşulmadı. Kızlar kahvaltı hazırladı. Saat 12ye kadar kahvaltı ve çay keyfi yaptık. Ailem yazları yaylaya gittikleri için çok rahat oluyordum. 3 ay boyunca evde sadece ben kalıyorum. Ne yapsak diye düşünürken kızlar sahile gidelim fikrini attılar. Biz de kabul ettik. Atladık arabaya konyaaltı sahiline geldik. Yüzdük 2 saat kadar takıldık. Yeşim sürekli yanımda oluyordu. Hiç ayrılmıyordu. Feyza ise sürekli garip bakışlar atıyordu anlamlandıramamıştım.

Akşama doğru herkesi evine bırakacaktım. Feyza benim biriyle görüşmem lazım deyip hemen ayrıldı. Ben de diğerlerini evlerine bırakıp eve döndüm yorulmuştum. Makarna yaptım kendime. Tv izleyerek onu yiyordum ki Feyza beni aradı. Ağlıyordu.

F: white falcon, çok kötü bir şey oldu.
B: ne oldu feyza, yardımcı olayım.
F: ailemle kavga ettim, evden çıktım dönmek istemiyorum.
B: biliyorsun bizim ev müsait nerdesin gelip alayım.
F: yeşim sorun etmez mi?
B: neden sorun etsin ki sen benim arkadaşımsın.
F: peki o zaman yakındayım zaten ben gelebilirim.
B: tamamdır bekliyorum.