Beyler ben orta halli bursla özel lise kazanıp mezun olup odtü inşaatı kazanan bi panpanızım. Yıllardır sözlüğe girerim fakat üniyi kazanmadan önce sınav falan derken açmadım hesap. Neyse size lise 2nin son aylarında başıma gelen bi hadiseyi anlatcam. Biz okulda 4 burslu arkadaş takılırdık. Zengin züppe bebeleriyle hiçbirimiz iyi geçinemezdik. Bir tane bize hep musallat olan bi tayfa vardı. Hepsi villalı bahçeli havuzlu evlerde otururdu. Tamam beyler ergenken olur böle tayfalar arası kavga ama kavgalara ailevi meseleler, maddi meseleler sokulmaz. Ayıptır, haysiyetsizliktir. Neyse bu özel okullarda serbest kıyafet günü olur. Haftanın bi günü herkes istediği kıyafetle gelir. Bizimkinde çarşambaydı. Bir çarşamba bu bebeler geldi yanımıza. Hepsinde gapten tişörtler maviden kotlar falan. Bizde de en fazla çakma gap pantolon var. Bilirsiniz istanbul pazarlarında satarlar. Dalga geçmeye başladılar. Şunların kıyafetlere bak çöpten çıkmış tarzında laflar ettiler. Ben de o zamanlar ergen ruhuyla sinirlenince çok anancı bi velet olurdum. "Sizin ananızı gibim!" diye bağırdım. Çocuğun biri döndü çok klagib bi lafla cevap verdi, "Her şey karşılıklı.". Benim kafada o an şimşekler çaktı. Beynim ışıkötesi hızda çalışmaya başladı. Nolduğunu anlayamadan ağzımdan şu sözler döküldü, "Niye, sen de mi ananı gibtin?". Bir sessizlik oldu. Bir anda müdür gelip diplomamı verip beni mezun etmedi tüm öğrenciler beni sırtlarında taşıyıp ya Allah bismillah diye naralar çekmeye başlamadılar. Onun yerine lafı yedirttiğim züppe hiçbişey olmamış gibi yürüyerek uzaklaştı. Heralde çocuğun hayatındaki en büyük derdi yaratmış oldum.

Özet: Arkadaşlarımın ve benim maddi durumuma laf eden züppeye soktuğum laf yüzünden çocuk hayata küstü.