Şuan 22 yaşındayım. O zamanlar 10 yaşında falanım. Fırından 20 simit sokaklarda satardım. Harçlığımı kazanırdım.

Birgün yine simitleri aldım yine sokaklarda dolaşacağım. Ama o gün diğer günlerden farklıydı. Çünkü aklıma bir binlik geldi. Sabah simitleri aldım ve arkadaşları topladım ve ayran falan da aldık. Tabi o zamanlar kola bulamıyoruz. Ayranlarla simitleri alıp. Güzel manzaralı bir yerde arkadaşlara ziyafet çektik. Simit tepsini de attık sokağın birine.

Akşam oldu eve gittim. Fırına gitmedim. Fırıncı babama söylemiş her şeyi. Babam simitleri naptın dedi. Bir şey demedim. Ulan simitleri yediniz amk dedi. Fırıncı tepsiyi soruyor onu naptınız anasını ziktiğimin çocuğu dedi. Sonra beni bir dövdü. 1 hafta yürüyemedim. Ama değerdi o güne.

Bu da böyle bir anımdır. Hadi eyvallah..

edit : Ben de öyle kuzen, yenge gibiş anıları yok beyler. Kendi yaşadıklarımı yazıyorum ona göre okuyun.