8 yaşındaydım.
90'lı yıllar...
o uzun koridorların olduğu, marley döşeli evler...
Eskiler bilir.
gece yarısı koridorda birtakım gölgeler görürdüm. Ağabeyim de görürdü.
inanmazlar diye anlatmazdık kimselere.
3 5 arkadaş bahsederdik dışarıda, korku içinde dinlerlerdi bizi
Uydurma halk efsaneleri gibi
Tüyleri diken diken dinlerlerdi bizi
Babama, anneme anlattık
Dikkate almadılar...
Hayal gücü geniş biri 11,
Biri 8 yaşında 2 bebe
Kim inanırdı ki.

Issız bir tepede otuz yıl önce yapılmış ama tamamlanamamış beyaz bir harabenin içinde son buldu her şey. dinlerseniz anlatayım

Edit: Kolay okunması için, affınıza sığınarak, dize şeklinde yazacağım. Beğenmezseniz uyarın