Karlı bir Salı günüydü. Gece istanbul’a bir sis gibi çökmüştü.

“Lütfen, yalvarırım yapma. O bunu hak etmedi hepsi benim suçum!”

Anıl yaptıklarının yıkıcı etkilerini yavaş yavaş anlıyordu. Eğer bir şeyler yapmazsa en yakın dostunu kaybedecekti. Ağır, ama adımlarla boğazına bıçak dayalı Dideme doğru yaklaştı.

“ Her şey düzelecek. Bu durumdan kurtulacaksın.” Sonra elinde bıçak olan adama döndü.

“ Patronun ne istiyor.”

“Onu yanıltarak kazandığın 3.0 milyon doları”. Söylediklerini tane tane ve vurgulu söylüyordu. Durumun ciddiyetinin anlaşılması için durakladı. Bu işi ilk defa yapmadığı belliydi. Profesyoneldi. “Parayı şimdi istiyor. Eğer vermezsen, olacaklardan o sorumlu olmazmış.” Bıçağı yavaşça sola doğru kaydırdı. Blöf yapmıyordu.

“DUR! Parayı getireceğim. Sadece biraz daha zaman ver. O bana lazım. Lütfen”

Adamın yüzünde pis bir gülümseme belirdi. Olacakların habercisi gibiydi bu gülümseme.

“ Yazık” biraz durakladı. Gözlerini Anıla dikti ve “Kız senin yüzünden öldü” Kesin bir hareketle Didemin boğazını yardı. Didemin can çekişen bedenini tutma ihtiyacı duymadı. Didem yere yığılırken Anıl ilk şoku atlatmıştı, öfkeyle adamın üstüne atlayacaktı ama birden gözleri karardı. Yere yığılırken Didemin düşüşü geldi gözünün önüne. Sonrası karanlık.

Gözlerini açtığında Didemi aradı hemen. Orada öylece yatıyordu. Ensesindeki ağrıyı hissetti. Yavaşça ayağa kalktı. Dideme doğru yürümeye başladı. Birkaç adım sonra tekrardan düştü karlı zemine. Uzaktan ambulansların siren sesleri geliyordu. Yavaşça, karlı zeminde uykuya daldı.