Üst Edit: Beyler hikaye uzun şimdiden söyleyeyim. Rez alın yayıla yayıla okuyun
Edit2: Ayrıca zütüm çıkıyor hikaye uzun yazacam diye şukular şelale

Süper kahraman olabilmek için radyoaktif bir
örümceğin ısırmasına veya süper asker
projesi dahilinde kontrollü radyasyona maruz
kalmaya gerek yok artık. Zaten hayatımız
radyasyon dalgaları arasında yüzerek geçiyor,
illa ki genetiğimizde oynamalar, sapmalar
olacaktır değil mi? Herkesin pek kimseye belli
etmediği, kullandığı ama farkında olmadığı
veya hiç açığa çıkaramadığı süper güçleri var
bence. Kaldı ki ben röntgenciyim.
Röntgenciyim derken röntgen teknisyeniyim.
Vücudumda birikmiş radyasyon Hiroşima'yı
tekrardan uçurmaya yeter. Süper kahramanlık
elbette hakkım.
Dolmuş peşinde koşarken süper güçlerimin
farkına varmıştım. Sabah işe gitmek için evden
çıkmış, yarı uyanık kafayla yürüyordum.
Normal şartlarda 4 dakika sonra durağa
yanaşması gereken dolmuşun durakta
olduğunu gördüm. Dolmuş duraktaki tüm
yolcuları alıp hareket etti. 15 dakika sonra
gelecek olan diğer dolmuşa binmem; işe geç
kalmam demekti. Koşmaya başladım.
Dünyadaki tek derdim hareket eden o
dolmuşu yakalamakmışcasına koştum.
Kendimden beklenmeyecek bir çeviklikle
dolmuşu yakaladım. 100 metreyi ortalama 5
saniyede koşmuşumdur. O gün dünya
rekorunu kırıp dolmuşa yetişmeyi başardım,
ama işe gitmedim.
içimde dizginleyemediğim garip bir enerji/
güç vardı. Kaldırıma tam yanaşamamış bir
arabayı hafif bir kalça hareketiyle kaldırıma
sıfır yanaştırdım. Test amaçlı yerden bir taş
alıp sıktım, un ufak oldu. Okul bahçesinde top
oynayan çocukların topu caddeye kaçmıştı.
Caddenin tam ortasındaki topu çiğnemek
üzere hızla bir kamyon yaklaşıyordu. Çocuklar
kulaklarını elleriyle kapatmış, topun
patlamasını bekliyordu ki seri bir hareketle
topu kapıp kamyonun üzerinden havalandım.
Herkes donup kalmıştı, ben de. Topu bahçeye
dikip hızla olay mahalinden uzaklaştım.
Hızlıydım, güçlüydüm, uçuyordum. Kroydum,
ama süperkahramandan beklenecek tüm
özellikler bendeydi. ihtiyacım olan bir kostüm,
ezeli düşman ve sonu "... adam" ile biten bir
isimdi. Gerçi hiç kahramanlığa bulaşmadan
atlet falan mı olsaydım? Disk atma, sırıkla
atlama, koşuda falan efsane olabilirdim. Belki
de dünya rekoru kıran zencilerin falan hepsi
benim gibi süper güçleri olan dallamalardı.
Eve doğru yürümeye başladım. Artık dolmuşa,
otobüse para vermek yok. Dolmuşun,
otobüsün beygiri ne ki la? Kim Kardashian'ı
kıskandıracak kalçalara sahip bir hatun salına
salına yürüyordu. Gözlerim kalçalarına
senkronize olmuştu, bu yüzden hatunun
çantasının bir motogibletli tarafından
kapıldığını fark etmem hatunun çığlık
atmasıyla oldu. Işık hızıyla son gaz bayır aşağı
giden motorgibletlinin önüne çıktım. Kaskına
kafa atıp motorgibletten düşürdüm, koluna
sardığı çantayı aldım belki de tüm kol
kemiklerini kırıp aldım. Soluk soluğa kalmış
gibi yaparak usul adımlarla hatunun yanına
vardım. Arkadan bende yarattığı çoşku ve tüm
hayaller bir anda yok oldu. Teşekkür etmesini
bile beklemeden çantayı uzatıp yanından
uzaklaştım.
Eve geldiğimde günün şokunu atlatabilmek
adına duşa girdim.