neyse o gün 10 15 dakika orda takıldım. baktım dışarı çaktırmadan yoktu huur evlatları. taaa analarının dıbına kadar kaçmışım ve onlarda üşenmeden kovalamış eve gidene kadar ölmüştüm amk. dayak yesem bu kadar yorulmazdım. o an keşke dayak yemeyi seçseydim dedim. neyse eve gittim zor bela. annem nerde kaldın dedı. arkadaşlarlaydım dedim (ne güzel arkadaş amk) iyi bakalım dedi. geçtim odaya direk yattım yorgunluktan uyumuşum amk. geceye doğru uyandım bi telefona bakaym dedım kaan acıktı kaanla konustum dedım boyle boyle oldu kovaladılar benı yarın bulusalım oyle gıdelım. oda tamam dedi sağolsun. geldi aldı beni beraber gittik bişe olsa da beraberdik en azından rahat hissediyodum güveneceğim biri vardı yanımda yalnız değildim aq.