Ben anlatıyorum o anlatıyor duymadığı, hakkımda bilmediği şeyleri öğreniyor. Benim gözümden bir kaç damla yaş aktı ilk başta. Sonra her Zaman duyduğum şeyler geldi aklıma kendi kendime "karı mısın oğlum sen neden ağlıyorsun saçmalama" dedim ve kendimi durdurmaya çalıştım.

Küçük düşmek istemiyordum çünkü. Güçlü gözükmem gerekiyordu. Yaşadığım her şeye rağmen kimseye belli etmemem, anlatmamam sadece gülüp geçip güçlü görünmem gerekiyordu. Sonuçta erkektim değil mi? Değil işte beyler ağlamak sizi aciz yapmıyor. Hatta cumayı cumartesine bağlayan gece değildi o, bizi birbirimize gerçekten başlayan bir geceydi. Ağlama dememişti bana, "Ağla ulan ! Ağla ! Bağıra çağıra istersen küfür ede ede ağla!" Dinlemiştim onu ve o öyle dedikçe benim daha çok ağlayasım gelmişti.

Akan göz yaşlarını tutmak mümkün değildi, zaten istediğim bir şey de değildi beyler. Çok rahatlatmıştı beni. Elini koydu yanağıma küçük bir çocukmuşum gibi ve sonra o sihirli sözcükler döküldü ağzından "ben ne olursa olsun yanındayım be çocuk, sen sakın korkma."