--- SON PART 2---

Ve ben.

2014 ten sonra artık hayata atıldım. insanlarla konuşmaya, etkileşime geçmeye başladım. Su an halen okuldan cok arkadaşım yok, zira benim okulun amk. Fakat daha yeni staj yapıp bitirdiğim yerde bile insanların bana olan tepkileri, feedbackleri, çeşitli yollarla tanıştığım bir çok değişik insandan aldığım dönütlerde düşünülünce dolu dolu bir hayat yasama sansım var. Ve bu sefer balıklama atlamayacağım hiçbirseye, her olayı mantık çevresinde değerlendirip realistik bir bakış acısıyla çözümlere ulaşacağım.

Bu arada şu 17-25 aralık olaylarından sonra babam da aklı basına geldi cok sukur. Artık maddiyat acısından kalburüstü bir duruma ulaştık. Herseyim var Allaha sukur. Kendime fiziksel olarak yahut manevi olarak belirli bir doygunluğa ulaştırmaya uğraşıyorum. Halen yalnızım, fakat bu yastan sonra belki de evlenmeyi beklemek lazım bilemeyeceğim. Zira Ayca yahut Betül olayları gibi küçük ve ergence bakmıyorum hayata. Bir çok sey yasadık ruhsal olarak. Bu andan sonra onume çıkan kızlara direk atlamam zaten, belirli bir olgunluğa ulaştığımızı düşünüyorum.

Kızlarla konuşmak, yahut çekingenlik acısından nerdeyse hiçbi sorunum yok. Daha dün bir kızla sarıldık, sohbet ettik eğlendik az çok. Sevgili olma acısından hala cok buyuk çekingenim evet, bu yaşa geldim ama hala bir kızı tavlayamam. Lakin sözsel etkileşim konusunda bir sıkıntım kalmadı.

Okuyoruz bakalım, seneye mezun olmayı düşünüyorum. ileride şirket kurma gibi planlarım var, eger olur da böyle bir sey yaparsam siz değerli inci sozluk yazarlarından kendime eleman seçmeyi düşünebilirim .)

Tek tek özetini yazmak isterdim yazdıklarımın, ne ogrendigimin, ne planladığımın. Fakat okuyanlar için soyluyorum; herkes kendince bir ibret, yahut bir tecrübe çıkarsın yazdıklarımdan. Faydalı olabildiysek ne mutlu.

Ne desem bilemedim; o yüzden ergenliğimizin en güzel dizisi olan Aşkı Memnu'dan bir sözle kapatıyorum bu baslıgı:

"air2324jordan2 Kaçar!!!"

---