Zaten Neyzen Tevfik üstadın en birinci padavanıydım, bu şiiri de tam hatırlayamadım ama kısaca " soğuk gecelerde bir rakının eşliğinde bir kadının kokusunu içine çekmek" falan tam kafa yapacak bi şiirdi. Okur okumaz gecenin köründe birden gaza geldim ve benim içkici bi arkadaşıma mesaj attım. yarın okul cıkısı direk içmeye gidecektik.

Burada cok anlatacak bir sey yok, gittik oturduk yarın aksam. 2 tane 50lik tuborg ünlü bir barda. O an kurtuluşumun o sidiğe benzeyen sıvıda olduğunu sanıyordum.

Geçmişimin "altın cocuklugunu", Sena'mı, Fatma'mı, her ne kadar tak gibi anılar da olsa gene de bana saflığımı hatırlatan dindar zamanlarımın en buyuk mallıklarını, peygamberin onunde ağlamalarını falan hatırladım. Evet, hepsini o an hatırladım. Ama içim artık nasıl bir şekilde nefret ve hersye karsın kinle dolmuşsa ilk 50ligimi içkici arkadaşımdan once bitirdim. O gun orada 1.5l civarı biraz içtim, ilk çakırkeylfligim heyt bee.

O gece yatarken aklıma gene Betül geldi. Eger sen bozulmuşsan Betülüm, eger sen de içki içiyorsan ben de içerim dedim. Zaten yaratıcıya sövüyordum, sırf bana Betül'ü vermediği için. Sırf bana anlatılan taktan din anlayışı yüzünden Betül elimden kayıp gittiği için. Ah ne kadar yanlış zamanlar, ahh.