Hayatımda ilk defa ortama ayak uydurma hissiyatı içine girmiştim. Dedigim gibi hiçbir giysi kültürü yoktu, 1 hafta yıkanmazdım, saçlarımız taramazdım. Lakin öyle bir sınıfa girdim ki ne olduğumu sasırdım. Daha 2. günden bizim sınıfta gördüğüm bi tane Berkecanı okulun çimlerinde bir kızla öpüşürken gördüm. "gibim kalktı direk" gibi abaza tabirler kullanmak isteimoyrum, lakin hakkaten kanım kaynadı ne yalan soyluyim. Zaten lise 3 ten beri isyankar çocuk moduna geçiyordum, bu ortam da tam ustune bal kaymak oldu.

Ha bu arada, Medine'de yasadıgım az çok huşu olayının etkisi 1 ay falan surdu. TÜrkiyeye dondukten sonra 1 ay hiç kaçırmadan 5 vakit namaz kıldım. Sonra izmir' gittim, amk izmir'i haha. Orada da dindar otele gittim ama bi kaç tane mini etekli kız görünce azıcık kalan dindarlıkta orada gitti zaten. Hayatımın ilk ateşli 31ini orada çekmiştim, bunu anlatırken utanma gereksinimi de duymuyorum nedense. Zaten dini unutuyordum, bi de izmirin huurlarından birkaçını görünce kafam direk vur patlasın cal oynasın moduna dondu. Zaten yaşla birlikte artık param falan da vardı, burs alıyordum, ayrı yeten bir de gittiğim okul böylesine bi okul olunca iyicene kendi kafama ne eserse onu yaomaya başladım.

Şimdi hayatımın dıbına koyan kızı, Betul'u anlatayım.