9.sınıfın ilk günü bi kız vardı ondan hoşlanmıştım. onu sevmiştim aşık olmuştum. bir ay sonra onun bi sevgilisi oldu. ve şansımı gibeyim ki sevgilisi benim en yakın arkadaşımdı. onu çok seviyodum ama hiç bir şey söyleyemiyordum. nasıl olduysa konuşmaya başladık biz. bir anda onun en güvendiği insan olmuştum. sonra bana kanka demeye başladı ve her kanka deyişinde benim içimde bi yerlerde bi acı oluşuyodu. sonralarda bana kardeşim demeye başladı ve acım iyice büyüdü. koca sınıfta sevgili olan iki kişi vardı onlarda sevdiğim kız ve en yakın arkadaşımdı amk. her Allah ın günü kavga ediyolardı. arkadaşım her taka atar yapıyodu. kızda onu çok sevdiği için bırakamıyodu. 3 kez ayrılmalarına ramak kalmıştı ama ben mal gibi sevdiğim kız üzülmesin ağlamasın diye barıştırdım onları her seferinde. o kadar çok seviyodum ki haksız olsa bile ona hak veriyodum onun dertlerini dinleyip onunla konuşuyodum. ve en acısı bende ona kardeşim demek zorunda kalıyodum. yıllar geçti onlar nişanlandı ve hala konuşuyoruz hala sevgilisi en yakın arkadaşım. ve hala ona aşığım onu seviyorum. onunla birlikte olamayacağımı bile bile onu seviyorum. bunu anlatmasaydım burda kafayı yerdim heralde. sırf bunu anlatmak için üyelik açtım. hadi eyw dostlar...