Her geçen gün gelişmeye devam ediyordum, reflekslerim sürekli artıyordu, duyularım ise bir hayvanınki gibi keskindi, gözlerim şahin gözü gibi en ufak detayı bile görüyordu bir radardı sanki. Kulaklarım ve burnum ise bir kurdunki kadar hassas ve duyarlıydı. insanların ne hissettiklerini etrafa yaydıkları kokudan anlayabiliyordum tıpkı bir köpek gibi.iç güdülerim gelişmişti insanların düşüncelerini tehlikeyi doğru veya yalan söylenmesini ya da söylediği şeyi ne amaçla söylediğini gayet rahat anlıyordum.Bu sayede insanları rahatlıkla köşeye sıkıştırabiliyordum.Ne yapacağını bildiğimi anladığı zamanki suratlarında şaşkın ifade ve kimden sızdığını aramaları bana zevk veriyordu. Oyuncak gibi oynuyordum onlarla.

iri yapım detayları atlamamam insanları köşeye sıkıştırıp her türlü durumdan sıvışabilmem yüzünden insanlar bana biraz tuhaf bakıyordu. Hissettirmemeye çalışıyorlardı ve git gide uzaklaşıyordu. Tanrıdan daha ne isteyebilirim ki? Zaten tek istediğim biraz yalnızlık ve huzurdu.Ne kadar gizlemeye çalışsalarda ne düşündüklerini zaten biliyordum bu yüzden düşüncelerine müdahale etmedim değiştirmeye çalışmadım. Beni yalnız bırakmaları benim için yapabilecekleri en iyi şeydi