Cin olsa anlardım çünkü cinler geceleri gözleri simsiyah ve içine bakmak istediğin bir etki yaratıyordu. E iyide hocada böyle bir şey yoktu o zaman bu köleydi ama ondan bir şekilde yardım alıp durdurmayı denemeliydim belkide ama her dakika izlemiyordu benim gibi ne benim gibi mi? Doğru ya aynı evde benim düşüncelerimi duyan şeylere karşı plan yapıyordum içerde gülmemek için uğraşmışlar mıdır diye düşündüm. Ama ne bir gelen ne bir giden oldu. Yattım erkenden yapacaklarım ve bildiklerim belliydi falcı, ev sahibi ve hoca, imam köleydi geriye kalanlar ise cindi. O bir ayı hatırlamamam ve yarın onların anlayıp anlamadıklarını bilmek istiyordum.

Yattım uyudum rahat bir şekilde kalktım korkmuyordum zamana ihtiyaçları vardı ve benim bu lehime bir şeydi. Hocanın yanına gidip hocam frensis düşüncelerimi okuyabiliyordu benim onlarda bizimkileri okuyabiliyor mu dedim. Ordan frensis dediğim cin atladı direk cinler korku ve endişe zamanında hareketlerin ve yaydığın enerji sayesinde senin düşüncelerini hissedip yorumlar okuyamaz dedi.

Teşekkür ederim dedim. Bana bakmadı ama bir tuhaf olmuştu hoca tavırlarımı rahat görüyordu şaşırmıştı çünkü kaldığım 1 yıl boyunca sürekli hayattan bezmiş bir halim vardı.

Anlamıyorlardı tamamdır dedim. Şimdi geriye kalan tek şey var o bir ay ben o bir ayda naptım. Uzun uzun düşünmeye başladım gece o evden çıkmadan önce frensis dediğim cin bana bakıp dediklerini ödeyeceksin demişti bende küfretmiştim. Vay dıbınakoyayım tabi ya çıktık ordan sonra eve geldim yattım ertesi gün akşam gibi kalktım eve geldiğimde zaten sabah ezanı yeni okunuyordu. Akşam kalktığımda benim evime bir kaç kişi geldi tabiki ya ev arkadaşı olmak isteyen o şerefsiz köleler herşey onların tezgahı. Bir ay boyunca odalarında evin heyetini büyü ile kapladılar ilkte saçma sapan davranışları umrumda değildi bana verdikleri maddi destek umursamamı sağlamıştı. Tamam işte o gün bastım onları odada, herşey basit olmuştu oturan 6 cin, frensis ve o iki salak. Onları görmüştüm.