Arkadaşlar çok fazla istek geldiği için bırakmamak üzere tekrar başlıyorum hikayeye.

Sembolleri gördükten sonra Bilge ye hiç bir şey çaktırmadan yerime geri oturdum. Bilge herzamanki gibi sessizdi. 5 dakika sonra Profosör Alfred bizim geldiğimiz yerden geldi. Ancak inerken bizden çok daha yavaş inmişti bu da beni biraz şaşırttı. "Efendim bunu nasıl yaptınız?" dedim. Gözlüklerinin üzerinden bakarak biraz düşünüp "Boşver" dedi ve yerine oturdu. "Evet peki neden buradasınız" dedi. Nasıl yani bizim neden orada olduğumuzu bilmiyormuydu? Belkide olayı bizden duymak istemiştir diyerek bir de Mr. Alfred e olayları baştan sona anlattım. Alfred Bilgenin dışarı çıkmasını söyledi. Bilge de nazikçe selam verip dışarı çıktı. Ama asıl büyüyü o yapmıştı ve onu dışarı göndermesi sinirimi bozmuştu biraz. Profosör masasından kalkıp yanıma geldi ve asasını masanın üzerine tutarak "CALLOFORY!" Diye bağırdı. Masanın üzerinde orta baş parmağımın ucundan dirseğime kadar olan uzunlukta bir asa belirdi. Renkli bir asaydı bu. Daha önce görmemiştim ve eline alıp bana uzattı. Hiç bir şey söylemeden yerine oturdu ve konuşmaya başladı. "Babanın döneminde de okul müdürlüğü yapmıştım. Bu asayı babandan seninkine benzer bir suç işlediği için almıştım. O zamandan beri bu asa benim depomda durur. Şimdi bunu sana vermenin zamanı geldide geçiyor bile" diyerek gülümsedi. Cılız bir sesle "Efendim peki ya ceza?" dedim. "Unut gitsin. Siz Türkleri bilirim nasıl olsa tekrar yapacaksın" dedi. Ben bu cümleyi duyunca hafif gülmeye başladım. Asanın renkleri ve ışıltısı beni benden almıştı. Onu cebime koydum. Profosör "Şimdi gitte biraz asanı arkadaşlarına göster" diyerek o klagib yaşlı gülüşünü yaptı. Bu günden sonra Alfred ile aramda inanılmaz bir bağ oluştu. Noele kadar iki günde bir sık sık görüşür olduk. Noel zamanı geldi çattı ancak okulda kimsenin dini olmadığından Hristiyan da yoktu. Bu yüzden Noel onlar için kutsal bir değerden fazla eğlenceydi.