beyler ciddi manada hayattan biktim.. 26 yasindayim iyi bir isim guzel bir maasim var.. ama hayatin temposu, surekli birilerine laf anlatmaya calismak, herkesi ikna etmeye calismak, anne-babaya laf anlatabilmek, nisanlanmak uzere oldugum 4 yillik sevgilime laf anlatmaya calismak.. cok yoruldum ve biktim arkadaslar.. tek basima yalniz kalmak, hic konusmamak istiyorum.. kimseyle konusmamak.. artik cok yoruldum.. gunlerimin mucadele icinde gecmesinden, surekli konusmak zorunda hissetmekten ve en onemlisi kendimi biseylere mecbur hissetmekten cok ama cok yoruldum.. kimseye kalkip bunlari anlatamiyorum.. kimse benim halimden anlamiyor.. anlatmaya kalksam kendini savunarak beni alt etmeye calisiyor.. yahu bir dinleyin ne olur amini gotunu gibtiklerim bir dinleyin ya.. empati yapin benimle.. ama yok.. kendileri hakli ciksin da ne olursa olsun..