O an farkettim ki gerçektende topları sürekli kartaneme atıyodum. Onlar bana gülüşedursun biz kar tanemle gözgöze geldik.Ben ona mal mal baktım o an . istediğim tek şey o anın donması ve belkide geri alınmasıydı. O ise bana bakıp gülümsedi sadece . O gülümseme varya beyler işte onu hiç unutmicam . Aynı profil resmindeki gibi baktı bana bende kendime suratıma çarpan topla geldim. bin burak suratıma atmıştı topu . dıbına koyduğum tamda burnuma geldi. Tahmin ettiğiniz gibi hemen herkes güldü bana . Ben ora burnumun kanamasını durdurmaya çalışırken hepsi sadece izledi . O hariç. Haa o dediğim kartanem. O yeşil gözleriyle bana iyimisin diye sordu. Ben ne olur ne olmaz diye taşıdığım peçeteyi bürüp burnumun kanayan sağ deliğine sokmuştum bile. Burnum etli ve afrikali burnuna benzediği için yamuk bi hal almiıştı. Sadece iyiyim durur birazdan dedim
K; bak iyimisin gerçekten burnunda kanıyo ya
B; yok yok gerçekten . geçer birazdan . zaten her zaman oluyo
K; tamam ozaman. Tanışmışmıydık biz senle?
B; y..yok . Aslında beraber aynı otobüsle geldik ama seni görmedim galiba
Muhabbet ede ede yere serdiğimiz örtüye oturmuştuk bile.
B: piremses ben ve tabii ki sende kartanesi sin.
K: evet memnun oldum . dedi ve sustuk ben suratıma yediğim topun heyecanından kurtulmuş ve pısırıklaşmıştım birden . Salak salak uzaklara bakmaya başladım sanki ağaçların arasından bişey görebilecekmiş gibi…