/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    Hepsiyle tanıştıktan sonra sorular gelmeye başladı, Nereden geliyorsun, kimsin nesin, kız arkadaşın var mı ? Gezdiğin kız kim ( natalia ) ? bu soruların hepsi abla şevkati ile sorulan ama merak edilen sorulardı. Pizza söyledim kendime orta boy bol peynirli. Pizza gelene kadar sohbet ettik. Sorularını cevapladım, ben sorular sordum vs Yemeğimi yerken kızlardan bir sürü nasihat dinledim. içimden tam olarak şu geçti, Bu üst sınıflar sanki buraya nasihat vermeye gelmişler durmadan şunu yapma bunu yapma şurda gezme… Tamam deyip geçiştirdim. Sonunda kalktılar masadan benim hesabımı da ödeyerek. Teşekkür ettim.
    Bir gün sonra hazırlık fakültesine gittim, hocalarımı gördüm sohbet ettim, durumumu görünce dersler ile ilgili üstüme gelmediler, bende bunu kullandım tabi. Ara sınavlarımı dert etmememi söylediler. Sadece 2 ay sonra olacak olan finallere hazırlanmamı istediler. Okuldan çıkıp alex i aradım provaların saatlerinde değişiklik olup olmadığını sordum, olmadığını öğrendim. Akşam görüşürüz deyip kapattım. Yurda döndüm güzelce giyinip hazırlandım.
    9 gibi yurttan çıktım, provalar 10 gibi bitiyordu. Büyük salona vardığımda toplu çalışmalar bitmiş gösteri içindeki özel bölümler çalışılıyordu. Salonun karanlık olan arka kısmında tüm ekibi görebiliyordum ama onlar beni göremiyordu. 10 dk onları izledikten sonra birinin omzuma dokunmasıyla sıçradım. Yanıma sessizce gelen kişi ekibi salonun reji kısmından izleyen ve tüm salonu görebilen dans hocalarımdan biriydi. Onu görünce içim rahatladı. Eliyle kendisini takip etmemi işaret etti. Beraber yukarıya çıktık, tüm ekibi sahnede rahat rahat görebiliyordum rejiden. Hocam nasıl olduğu sordu, anlattım tüm olanı. Önce bana çok kızdığını söyledi ancak sonradan işin doğrusunu öğrenmiş ve benim için üzülmüştü bile. Yabancı bile olsa bir insanın sizin için üzüldüğünü görmek, size değer verdiğini görmek çok güzel bir duygu. Fırsat bu fırsat tekrar dans etmek istediğimi hatta yıl sonundaki gösteriye çıkmak istediğimi söyledim.
    Tabi ki kabul etmedi : )
    Kaybettiğim zaman ve provalar, benim telefi edebileceğim durumlar değildi. Fazla üstelemedim bende. Ama her zaman gelip onlarla bereber olabileceğimi söyledi. Bu bile yeterliydi benim için. Hocam rejiden tüm salondaki sesi kontrol eden mikrofonu bana uzattı ve günü bitiren anansu benim yapmamı istedi.

    внимание—dikkat
    внимание—dikkat
    закругляться—bugünlük bu kadar
    братья—Kardeşlerim

    Anonsu yaptığımda tüm ekip rejiye doğru bakıp dona kalmış, anaonsu bozuk aksanımla benim yaptığımı anlayanlar bağırmaya başlamışlar, yakın olduklarım ise rejiye doğru koşmaya başlamışlardı bile. Gelen tüm ekip arkadaşlarım bana sarıldılar, öptüler, sevgilerini gösterdiler. O gün dünyada hangi ırk olursa olsun hepsinin insan olduğunun farkına varmıştım. Sadece insan.
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster