Sabah koğuş kalk dediler. Ben de kalktım. Bizim devre sen nereye kalkıyon lan yat daha dedi. Eee yolcuyuz olm dedim. gülüştük. Bavulum hazır. Başucumda, yataktan kalktığım yatağı toplarken bizim devre tutup cekti beni aşşağıya mal mısın lan biz toplarız dedi. * indim aşağı sivil goren komutanlar hayırdır çarşıya mı dedi. Eve komutanım dedim. vaaay dediler hepsiyle sarıldık öpüştük. Birlik komutanının odasına girdim. Hayırdır lan gidiyormusun dedi. Hakkınızı helal edin komutanım dedim elini öptüm. Seni de şişmanlattık baya sivilde verirsin artık dedi * Emredersiniz dedim son kez. Babam gelmiş nizamiyede mesaj geldi. Bizim çavuşlar bölük onunde toplatmıs biizm bölüğü marş okutuyorlar uygun adımda. Tek tek 3 arkadaşın isimleriyle. "yeteramkya" dede sana güle güle yürüyüş kararı sayılacakkk saaay. Yeteramkya dede RAP RAP sana RAP RAP güle RAP RAP güle. Gözlerim dolmuştu. Birtek bölükastsubayının imzası kaldı. yani benim komutanımın. imzalamıyor birtürlü. Bekliyoruz sabırla. Allah allah dedim. Meğer işerlini toparlamış. Beni aldı koltugunun altına nizamiyeye doğru yürümeye başladık. Devrelerim, samimi oldugum alt devreler bavulumu taşıyor. Nizamiyeye bir geldim. Babam orda. Terhis kağıdıımı verdim nizamiyeye tekrar helalleştik. Komutanım babama "vatana millete böyle hayırlı evlat yetirtirdiğiniz için tebrik ederim" dedi. Eve zaten kaç kere teşekkür belgesi gitmiş. Babamla sarıldık. Bizimkiler bavulu vermiyorlar. Ben çıktım nizamiyeden. Tellerden atacaklar. Eğer yakalayamazsan nereliysen o kadar şınav çekiceksin * adet.. Koca bavulu salladılar havada yakaladım ama az daha düşüyordum. Hepsine son kez baktım. El sallaştık. Birlikten çıktım. Akşam 5 e kadar babamla gezdik. Mezapotamyaya karşı son kez nargile içtim. Bi ara saat 4 eyvah dedim. Çarşı izni gibi alışmış beyin. Babam terhis oldun oğlum bitti dedi. Uçağa binip mardine yukardan son kez bakana kadar inanmıcam baba dedim. Asker gibi davranıyordum çünkü. Hatta babam küpemi getirmiş tak da sivil hisset diye. Dur baba mardindeyiz istanbulda takarım demiştim :D Beyler uçağa bindik. yerleştim. uçak havalandı. Mardin aşağıda küçük bir harita gibi göründü. işte o zaman inandım bittiğine. ZAten dışarda oldugumuz süre boyunca bitti ha?, bitti be? bitti mi şimdi? falan demişim sürekli hiç hatırlamıyorum. Beyin inanmıyor. istanbulun üstünde bikaç tur attık uçak sırası için. Atatürk Hava limanına indik. Bavulu bekliyorum annemle kardeşimi gordum camın orda çıldırıyorlar. Ağlıyorlar. Ulan bavul agır babama bırakmak istemiyorum. Babam git ben alırım bavulu dedi. Gittim sarıldık ağladılar. Ben dimdik durdum. Bitti işte dedik. Ordan bir taksi sahilin önünde inelim dedim. Evle sahil yakın. Denizi o kadar özlemişim ki balık tutmak falan aileden gelen denizcilik. istanbulun denizin kokusunu kokladım. Sonra evin önüne geldik. Arabam pırıl pırıl duruyordu. Annemler hep yıkamışlar toz kondurmamışlar. eve bir girdim. Serbst olduguma inanamıyorum. Duş aldım epeyce keselendim. Sivil eşofman giydim. Dayımlar geldi. Rakı balık midye özlediğim ne kadar şey varsa yapmışlar. Hepsinden yedim...

Ve bugün. Askerliğimin zor ve kolay günleri oldu. Her ne olursa olsun hala gülerek hatırlıyorum hepsini. Ne olursa olsun askerlik yaşanması gereken bir olay. Ve kız arkadaşlarımdan tut, dayımlara kadar herkes adam olmuşsun bakışların bile değişmiş dediler. Ben bir değişiklik anlamasam da herkes söylediğine göre askerlik adamı gerçekten adam yapıyor.

Hikayemi okuduğunuz için çok teşekkür ederim arkadaşlar, Sağlıcakla kalın.