günler rutindi. değişen tek şey yeni yeni insanlarla tanışmamdı. ama hala zeyneple bi bağ kuramamıştım. aynı ortamda bulunuyoduk. ilişkimiz sadece kesişmekten ibaretti. nasıl bi ilişkiyse amk. cogu erkekle konusuyordu. ben delırıyodum ama ne dıyebılırdım. kızla aramda hıc bı bag yoktu. gidip cocukları mı doveyım? kıza mı bagırayım cagırayım konusma dıye. napayım amk oyle kendı kendıme delırıyordum. zeyneple tanışamadık bi türlü. bende yeltenmedim oda yeltenmedi. bi gün dediler şişe çevirmece oynayalım. dedim o ne dıbınakoyayım veled misiniz. ama işin sonunda yine o dıbınakodugumun çemberinde yer alan kişilerden birisi olmuştum kaanın ısrarlarıyla. sınıfımız baya büyüktü. eskiden bilgisayar odası olarak kullanılıyomuş. sınıfın 3 de 2 si kadar bi boşluk daha vardı arkada. orda takılıyoduk. şişe çeviriyoduk başka sınıflardan kızlar falan gelıyodu. yavaş yavaş açılmaya ciddi tavırlarımdan çıkmaya başlıyodum. kızlarla sohbet edıyodum gülüyodum eğleniyodum. ben gülüp eğlenirken zeynep'in gibinde olmadıgımı farkettım. şişe çevirirken bize geldi şişe aq