Endişeleniyordum içimde çok tuhaf bir his vardı. Tüylerim diken dikendi 6 senedir yaşadığım hiçbirşeyi unutamıyorum herşeyi an an yazıyorum ve hatırlıyorum.

Bir şey olucak gibi geliyordu bana. Derken içerde bir şey beni izliyormuş gibi geldi aşırı derecede korkmuştum kapıda sanki bir şey kafasını uzatıp bana bakıyordu. Kafamı çevirdim aşşağı sokağa baktım yine kimse kalmamıştı. Yine korkmaya başladım şehirde hareketlilik ölmüştü. Kimse yoktu karşı evde ışık dahi yanmıyordu bu saati bırak sabaha kadar uyumazdı genelde karşıdakiler.

Ama yoklardı sanırım evde dedim. Ama içeri gidemiyordum çok korkuyordum hala aklıma geldikçe korkuyorum bu kan da gözümden düştü.

Sürekli içeride biri beni izliyor gibi geliyordu. Bu his dayanılmazdı camiye gitmek istesemde korkuyordum. içeri girmeye cesaretim yoktu balkonda kalmakta ürpertmeye başladı aşağıda sürekli birileri geçiyordu ama hepsi o kadın gibi giyinmişti siyah şort ve gri t shirt yada bluz kadın ve erkek hepsi aynı şekilde biri o tarafa biri bu tarafa gidip geliyordu.

Ne bu insanların siyah merakı diyerek geçiştirmeye çalışıyordum ama kafamda bir yığın şey kurdum cin min ne gelirse düşünmüştüm ama onlar cin değildi cin olmalarını isterdim kurtuluşu vardı en azından.

Artık dayanamadım hey birader diye bağırdım geçenlerden birine hepsi bana baktı. Ne bu siyah merakı dedim. Niye hepiniz aynı giyindiniz bugün dedim.

Sen bizi görebiliyor musun dedi içlerinden bir kadın. Evet diyemedim bir takluk vardı bunlar insan değildi ve görmemem gereken şeylerdendi bunlar.