Bi cumartesi günüydü. arkadasimin düğününe gidicem. çok da tanıdığımm samimi olduğum biri değil, arkadaşımın arkadaşı ama kırmayalım diye gidelim dedim. neyse beni gelip alacaklar sonra düğün salonuna gidicez. gömleğimi, pantolonu falan ütüledim süslenip püslenip bunlari(beni evden alacak arkadaşı) beklemeye başladım. lan ne gelen var ne giden. arıyorum çalıyo çalıyo telefonunu açmıyo. mesaj atıyorum cevap vermiyo. kızdım sinirlendim, atladim bi dolmuşa kendi başıma düğünün yapılacağı mekana gittim. kapıda karşılama faslı falan tabii,ben samimi olmadığımız için gelinle damadin anne babasını da doğal olarak tanımıyorum. neyse oturdum bi masaya, ufak ufak atıştırıyorum falan derken bi alkış kiyamet koptu konfetiler falan gelinle damat geldi. lan o da nesi?! kızı tanımıyorum, damadı hiç tanımıyorum... hemen elimi telefona atıp facebook'a girdim. başimdan aşağı kaynar sular döküldü, meğer düğün ertesi günmüş ve ben hiç tanımadığım birilerinin düğününde alkış tutuyorum yiyorum içiyorum. neyse hiç çaktırmadan oturdum yerime, kalktım dans ettim, halay çektim, içkimden yudumladım yedim içtim mekanı terkettim. kimse de bana "ağa sen kimsin?" diye sormadı. Türk insanının ne kadar misafirperver olduğu bi kere daha tescillenmis oldu gözümde. mühendis bi çocukla tanıstım cerenle nerden arkadaşsınız, okuldan mı dedi. evet diyip hızlıca konuyu degiştirdim. lan ne ceren'i ben burcu'nun düğününe geldim amk. adamlar yarın gerdekten sonra açıp düğün kasedini izliyecekler. ortalıkta dolanan bi tip halay çekiyo oturmuş yiyip içiyo falan kim lan bu amk diycekler ahahah

Ertesi gün oldu arkadaş aradı. hadi in seni almaya geliyoruz diye. yok abi ben ateşlendim çok kötüyüm diye savuşturdum gitmedim. düşündüm şimdi bugün de gitsem mekan sahibi, garsonlar diycek lan bu dün de burdaydi, gene gelmiş amk diye.

bu da boyle bi anımdır. Sevenlere duyrulur.