bizzat kendi kendimin başına getirdiğim olaydır.
yıl: 2006 yer: konya
üniversite 1.sınıftayım, üniversite yıllarımın acemilik zamanları. artık sık sık şehirler arası yolculuk yapacağım için kendime bir mp3 çalar almak istiyordum. artık şekline mi aldanmışım, neyine vurulduysam, asıl işi uydu alıcısı yapmak olan goldmaster marka mp3çalar aldım. kulaklığı falan bozulsa değişmez şekilde tasarlanmış o derece iğrenç. neyse hemen yurduma gittim, içine sevdiğim müzikleri attım hemen. ertesi gün ya da onun ertesi günü yalan olmasın şimdi, çarşı da bir işim var. şıkır mıkır hazırlandım, kokumu sürdüm, taktım kulağıma kulaklığı ciks ciks yürüyorum. konya kampüsü de bilen bilir. o zaman tramvay kampüs içi ulaşıma hizmet etmiyordu. giriş kısmında tramvay durakları vardı, orda inip biniyordun. yurdum ile tramvay durağı arası 1 km falan,ki o yol da hiç tenha olmaz, simayen yurttan aşinalık kazandığım tüm kız/erkek arkadaşlarla havalı havalı selamlaşarak ilerledim. kulağımda kulaklık, son ses şebnem ferah dinleyerek, klip tadında yürüyorum. tramvay durağına geldim bi çok insanla tramvay bekliyorum, ama bana bakan bir daha dönüp bakıyor, ya da uzun uzun kesiyor beni. o an bende ki özgüven banu alkanda bile yoktu o derece yani. tramvaya bindim 45 dk sürecek tramvay yolculuğum için kendime bi yer seçtim, nispeten tramvay doldu zaten kampüste. hiç unutmam şebnem ferahtan ben şarkımı söylerken çalıyordu, karşıma oturan kızlı erkekli grup sürekli bana bakıyorlar, off bendeki hava kimsede yok ama, burnum nasıl havada nasıl havada. neyse 2, 3 durak ilerledi tramvay, lise formalı bir kız bindi tramvaya, onunla da uzun süre kesiştik, artık ben noluyo ya, bir gariplik mi var bu kadarı da normal değil diye düşünmeye başlamıştım ki, kız bana bakarak 2 eli ile kulaklarını işaret etti. saati falan soracak zannettim, kulaklığı bir çıkardım, şebnem ferah çalıyor tramvayda hemde son ses. bi an çok fazla yüksek sesle dinlediğim için beynimde yankılanıyor zannetmiştim ama değilmiş. kaynar sular döküldü tepemden, hemen ilk durakta kendimi o tramvaydan dışarı attım. play tuşuna bastığımdan beri, dinlediğim şarkılar hem kulaklığa veriliyormuş hem de dışarı. ben apaçiler gibi son ses müzikle, buhranlı buhranlı bakışlarla klip tadında rezilliği boylamışımdır bu da böyle bi anımdır