Üninin ilk ayıydı biz birlikte takıldık arkadaşlarımız falan olmuştu ama lisede ki gibi çömez olayına benzer bir olay vardı ilk senesi olanlarla dalga geliyorlardı ama öyle kimse kimseyi ezmiyordu halimize gülüyodular bizde işte yeni alışmıştık ortama.

Leyla Fransa'ya gidecekti anneannesi için Fransa'da teyzesinin yanındaydı iki aydır bir ara bende tanıştım çok tatlı bir kadındı ama o kadar fazla bir samimiyetim yoktu bende gitmek istedim ama pasaport vize o bu derken bir hafta uğraşmak zorundaydım. Bende leylayı yolladım zaten çok seviyordu ona göre annesi ölmüş gibiydi haberi aldığından beri göğsüme yaslanmış ağlıyordu.

Neyse bildirdim uçağa gönderdim. Tam bir hafta her gün konuştuk üzüldüm tabiki ama benim canımı sıkan başka bir şey vardı için öyle bir sıkılıyordu ki leylayı bi daha yanımdan ayırmam demiştim ben o yanımda olmayınca rahat edemiyorum sanırım demiştim ama.

Öyle değildi leylanın son gün uçağa biniceği gün sabahtan konuştuk manisaya gömülecek dediler. Oraya gelecekmiş bende zaten manisalıyım arabayla geçtim manisaya. Sabahtan amcamgildeydim.

Akşama doğru gelmiş oluruz demişti ama ses seda yoktu. Dayanamadım arıyım derken o beni aradı bende geldiler sonunda diyip bir oh çektim.

Babası telefonu açıp havaalanında bir trafik kazası oldu iki cenaze ile dönüyoruz dedi. Ne telefon kaldı elimde nede hayatım ziya amcanın sesi zor çıkıyordu. Ben direk öldüğüm kanısına vardım.

Ne kadar ağladım ne kadar kafayı yedim ne yaptığımı bile bilmiyordum orda burda içiyorum ona buna sataşıyorum kavga ediyorum biraz geçiyor ağlıyorum olum yok böyle bir acı insan kafayı yiyor.

Cenazeler geldi. Ben leylanın tabutuna baktım. Hani o neşe kaynağım aşkım herşeyim dediğim kadını birazdan ben gömücektim. Mezara gözlerim dolu son kez baktım dua okundu. Atın toprağı dediler ziya amca bir bana bi tabuta baktı başladık atmaya toprağı ziya amcayla yarısına kadar gömdük o harap oldu zaten yorulunca bıraktı. Ben karşıma kimseyi geçirmedim tek başıma gömdüm.