Aklımda ne merve kalmıştı ne başka bir şey. Sadece babamdaydı aklım. Onsuz hayat nasıl olurdu düşünemiyordum. Düşünmeyi de istemiyordum. Babamla bizim bir şarkımız vardı : https://www.youtube.com/watch?v=nuIQNN94MQI dinleyerek de okuyabilirsiniz hikayeyi. Bana küçükken hep mühür gözlüm dermiş. Neden ben de bilmiyorum. Açtım şarkıyı. O zamana kadar hep anlamsız gelmişti. O an dinlediğimde babamı hissettim. Tutamadım kendimi BABAA diye bağırdım yine ağlayarak. Yere düştüm. Tutmadı ayaklarım. Kaldıramıyordum olanları. Öyle halının üstünde uyuya kalmışım ağlarken hatırlamıyorum bile.