Annem ağabeyim aramışlar. Tanımadığım bir numara daha. Aradım annemi hemen. Kusura bakma anne görmem.. demeden oğlum babanı hastahaneye kaldırmışlar dedi. Dondum kaldım o anda. Hiçbir şey diyemedim. Hayatımın en güzel akşamı dediğim akşamda babam hastahanedeydi. Her ne kadar vursa da bağırsa da babamdı o benim. Telefonu düşürdüm elimden kusmaya başladım. Ağlıyorum bi yandan kusuyorum. Aradım annemi tekrar egeye kaldırmışlar babamı. Hemen mustafayı aradım, eski liseden arkadaşım motoru vardı. Anlattım durumu geldi hemen sağolsun hızlı bir şekilde gittik ışık falan dinlemeden. Gittiğimde soruyorum ilgilenen yok bağırdım en sonunda hastahanenin ortasında BABAM NERDE LAN SÖYLESENiZE BiRiNiZ diye. Hastahanedeki herkes durmuş beni izliyordu. Geldi bir hemşire yardım etti bulmama. Kriz geçirip bayılmış nedenini araştırıyorlarmış hala. Kalp krizi mi başka bir şey mi kimse bir şey söylemedi. Nedenini de bulamadılar. Ben 2 gece bir şey yemeden içmeden bekledim uyanmasını. Uyandığında uyuyordum ben elimi sıkmasıyla uyandım ve baba diyebildim sadece. Koskoca adam karşımda ağlıyordu. Benim gözlerim kıpkırmızı zaten. Baktık sadece öyle birbirimize. Özür dilerim yanında olamadım baba diyordum hiçbir şey söylemiyordu. Susuyordu sadece. Sebebi neymiş diye soruyordum yine söylemiyordu kimse bir şey. Sonrasında artık babam halime dayanamayıp konuştu. Beyin tümörüymüş oğlum dedi. Yıkıldım o an. Dilim tutuldu. içimden bağırasım geliyordu avazım çıkasıya kadar ama bir şeye de yaramayacaktı. Neden diyordum sadece. Neden ? Bırakma beni baba diyebildim. Yapamam, kaldıracak güçte değilim, daha bırakma beni dedim ağlayarak. Ağlama oğlum güçlü ol dedi sadece. Doktor girdi içeriye sonra. Çıkardı beni odadan.