Şu üstteki panpamıza gösterip de vermeyenlik yapmak istemedim. Gittiği yere kadar yazayım...

Sonra çocuğun telefonuna baktığımda hülya ile mesajlaştığını gördüm. Ve sonra deneme çöp!
Babamdan ve öğretmenlerden de fırça yedim. Sonra kıza sordum bu olayı, kimle konuşup konuşmucamı sana sormucam heralde dedi. Kaybederim korkusuyla bi gib diyemedim. Sonra bu oğlanla bunun konuştuğunu herkes duydu falan.

Birgün ingilizce hocamız sınıfa çıkışta etüt olacağını söyledi. Sonra ben de hülya kalıyor diye kaldım. Ve hülya babasını aradı, çıkışta almaya gelemeyeceğini söyledi. Ulan babası da ayrı bi gavat. Akşamın 20.30 unda kız çocuğuu alınmazmı ya. Neyse ben de dolmuş durağına kadar eşlik edeyim dedim. Bizim buralar da hiç tekin değildir. Gittik durağa kadar. Bu bindi dolmuşa ve gitti. Ertesi hafta da aynısı oldu ben bıraktım. Ertesi hafta da olacaktı etüt. Ve ben de onu bırakırken açılmayı planladım. Çok yakın bir arkadaşıma danıştım konuyu ve açılma kararı aldım. Sonra çıktık etütten, yürüyoruz, resmen kilitlendim. Basiretim bağlandı ve söyleyemedim. Dolmuşa bindi, arkasından boş boş baktım. Ve dedimki bu an birdaha gelmez aradım telefondan, dolmuştaydı. Dedim ki açar açmaz, "mikrofonu kapat, kulaklığını tak ve beni iyi dinle. ilk gördüğüm günden beri sana sırılsıklam aşığım, o kimya ödevinde uyumadım, seni etüt çıkışlarında evime ters olmasına rağmen durağa bıraktım ve daha senin arkaplanını bilmediğin biçok iyilik yaptım. Bunları başına kakmak için değil seni nasıl gerçek sevdiğimi bilmen için söylüyorum" dedim. Bu konuşmaı yaparken bankta oturuyordum ve soğuktan taşaklarıma ağrı girmişti. Ardından telefon bir anda kapandı. Ve ben de wp den yazdım benzeri cümleleri. Sonra cevap yoktu. Ben de yavaştan eve doğru gideyim dedim. Ve eve vardım. Eve vardığımda ellerim donmuştu resmen. Ve çözmek için kaynar suda yıkadım. Bişey hissetmedi aq neyse işte sonra çözüldü ellerim. Hemen wp ye girdim. Mesaj gelmişti...