planı kafamda defalarca hayal ettim en ufak kaçırmış olabileceğimiz bi nokta olmamalıydı. yatsı ezanına kadar elimdeki duayı ezberledim. saat akşam 9 civarıydı. hoca bana döndü ve elif öldü dedi. yutkundum tüm vücuduma titreme girdi kusacak gibiydim. midem bulanmaya başlamıştı. nasıl ölmüş dedim. yatağında boğmuş sahül. kavsüm dışarıda korumadan dolayı giremiyorlar. şimdi kaldırıyorum. sahülle birlikteler. beyler yatsı ezanı vaktine kadar odada herşeyi hazırlamıştı hoca. odaya geç hadi ışıkları söndür ve mumları yak. aynaların önüne otur ve kafanı eğ. önüne bak. onları hissettiğin anda kafanı kaldır ve aynaya bak sahülü göreceksin. duayı oku sahülün yansımasına tükür ve oradaki çakmakla yak. odayı yıkacak gibi bağıracaktır yıkmaya çalışacaktır korkma o anları sadece sen yaşayacaksın sen göreceksin. dediği gibi odaya gittim. kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. nefes almakta zorlanıyordum sanki oksijen kalmamıştı. korkudan kusacaktım artık. ölmek istedim bi an. kapıyı açtım ışığı yaktım. aynaya mumlara baktım. mumları yaktım. ışığı söndürdüm. sonra aynaların önüne dizlerimin önüne oturdum ve kafamı eğdim. içimden bi genirme gibi bişey geldi. kusacak gibi ağzım açılıp ses çıkıyordu gırtlağım yırtılacaktı sanki. tam arkamdaydı ikiside. kafamı kaldırmaya korkuyordum. ağzım açık sanki birşey kopuyordu içimden. bağırmaya başlamıştı. göz kapaklarımı açtım önce. kafamı yavaşça kaldırdım aynaya doğru.