Döndüğümüzde yemek verilmeye başlanmıştı, davul zurna da başlamıştı. Dışarıya masa atmışlardı. Yemekleri ne ara pişirmişlerdi. Hiç kazanın yakıldığını da görmemiştik ama şuan çok aç olduğum için hemen Hüseyinle, Aygünü ve Arifi bulup yanlarına oturduk. Yemek çok güzeldi. ikinci lokmayı ağzıma attığımda bir şey farketmiştim. imam açlık başınıza vurmuştur demişti.Aç olduğumuzu nasıl anlamıştı acaba. Yemek yerken imamı ve çobanın söylediklerini düşündüm. Bahçede davul zurna çalıyordu. Yemeğini bitiren oynamaya kalkıyordu.Şuan herşey gayet normaldi.Ta ki hava tamamen kararana kadar.