Polisler pasaportumuzu aldı , kayıtlara girdi, sonra küçük bir klubeye zütürdüler fotoğrafımızı çekip parmak izimizi aldılar sonra proposk denilen ( giriş kartı ) kişiye özel kartları verdiler. Şirkete girerken çok büyük önlemler vardı , yabancı birinin girmesi imkansızdı ve ben şaşkınlıkla ilerliyordum, kartı ilk girişte bastım ucunda kapı olan koridora geldi kameralar vardı etrafta , bir dakika falan iki ucu kilitli kapı olan yerde bekledim, polina girmeden uyarmıştı güvenlik için bekletiyorlar diye, en sonunda kapı açıldı , simsiyah üniformalı elinde ağır makinalı tüfek olan biri rusça birşeyler söylüyordu , anlamıyordum, sonra ingilizce yarım yamalak asansörü gösterdi , elimdeki kartla asansörün sensörüne bastım , asansörün kapısı açıldı , arkadan polina da geçmişti , fakat ona beklemesi gerektiğini söylediler, asansörler kişiye özelmiş, asansöre girdim içeride hiçbir tuş yoktu kapı kapandı kaçıncı kata çıktığımı bilmiyordum i yukarı mı aşağı mı , yaklaşık 10 sn sonra kapı açıldı geniş bir koridor önümde belirmişti takım elbiseli biri beni yarım yamalak bildiği türkçeyle merhaba diyerek karşıladı, sonra ingilizce türkiye nasıl falan filan diye sordu gayet sıcakkanlı , hemen benden sonra polina da geldi, rusça birşeyler konuştular adamla sonra toplantı için gireceğimiz yeri gösterdi bana giriyorduk, çok heyacanlıydım, kapı açıldı , uzunca bir masa , masada olan kişiker 2 tane siyah takım elbise giymiş tabancalı adamlar bir tane asker üniformalı birisi , bir tane noter, ve 2-3 tane şirket çalışanı vardı, ben girince ayağa kalkmışlardı, ve hoşgeldiniz (dobrii pozholovat dendi ) rusça. ve hayatımın gidişatını şekillendiren işe girmemin başlangıcıydı bu.