Cami avlusundan çıktığımızda sürüsüyle birlikte yaşlı bir çoban caminin arkasındaki tepeden iniyordu. Sürü büyük sayılırdı. Birşey farkettim çoban köyden tarafa hiç bakmıyordu. Hemen yanına koştum. Bana ne var dedi.Ama sesi biraz sinirle karışık korkmuş gibiydi.Kim olduğumuzu Arifi ve evde olanları anlattım. Bana ben bu köyden değilim şu ilerideki köydenim dedi parmağıyla göstererek.Ben Arifi de kimseyi de tanımam bu köyden koyunları da aha bu tepeden çıkarıyom. Ortalıkta ot bırakmıyo bu meretler, benim yolum uzun meşgul etme beni dedi. Oradan da umutsuz bir şekilde düğün evine dönmeye başladık.